Via Omo en Troense naar Svendborg

Maandag 16-06-2008
Om 09.00 vertrokken uit Vordingborg. Met het dieptealarm voortdurend piepend, nauwkeurig langs de boeien varend, het gat uit. Het is ZW-wind 4-5 en we moeten behoorlijk scherp varen om het doel te bereiken: Omø, een piepklein eilandje noord-west van Langeland. Afstand 33 mijl. De tocht verloopt af en toe vrij heftig. Scherp aan de wind is al vrij hobbelig, maar regelmatig komen we ook nog in een bui terecht. Van verre zien we de donkere lucht aankomen, waarna zeer harde windstoten de boot teisteren. Af en toe lezen we zo’n 30 knopen op de windmeter, dat is tegen windkracht 8 aan. Daar komt dan een gigantische stortbui bij. Alledrie hebben we ons portie gehad, maar de aankomst in Omø maakt alles meteen weer goed. Vlak na het afmeren in stromende regen breekt het zonnetje weer door en liggen we in een allervriendelijkst haventje, klein maar fijn! Na een maaltijd van bruine bonen (met nog een verse paprika erdoorheen) met spek, rijst en appelmoes besluiten we hier een dagje te blijven.

Dinsdag 17-06
Iets later dan gebruikelijk staan we op. Na de gebruikelijke ochtendrituelen worden de nodige zaken geregeld: Henk repareert een lekke afvoerpomp van de aanrecht, Rob doet een handwas, Hans verkent de directe omgeving. s’Middags gaan Henk en Rob de wal op en maken een uitgebreid wandelrondje over het eiland. Het weer is goed: zon met wolken, af en toe zeer donkere, maar die drijven langs zodat we het droog houden. De temperatuur varieert enorm: in de kuip, uit de wind, is het ronduit warm, maar wandelend in de wind is het soms een ander verhaal. Omø is een heel mooi eilandje, wat in de zomer dan ook populair is bij vakantiegangers. Het landschap is heel afwisselend en levert, in combinatie met de mooie wolkenluchten, mooie plaatjes op. Wij zitten nog voor het seizoen en het is doodstil. Bij de enige winkel op het eiland doen Rob en Henk nog wat boodschappen, waar een pinnige Hollandse dame, ook met schip in de haven, het laatste verse brood voor ons neus wegkaapt, terwijl wij een half uur eerder voor openingstijd om 15.00 bij de winkel waren! Maar goed, neem je verlies en koop een alternatief zeer donker beton-brood, ongetwijfeld veel gezonder (wel is een goed gebit vereist). s’Avonds na een maaltijd met gehaktballetjes in tomatensaus, aardappelpuree, harricoverts en abrikozen-op-sap, luisteren we, evenals de vorige keer, naar de wereldomroep: het verslag van Nederland – Roemenië. Hans is de meest fanatieke luisteraar; bij elk doelpunt wordt de scheepstoeter gepakt waarmee de hele haven wordt duidelijk gemaakt dat het goed gaat met Nederland!

Woensdag 18-06
Om 08.00 trossen los, na een ontbijt met het beton-brood dat overigens best smaakt - vooral omdat Henk heel behendig blijkt in het zagen en hakken van zeer dunne plakjes. We hebben een mooie blauwe lucht en een zuid-westen windje 3 a 4. Vannacht was het windstil en de zee is dan ook erg rustig. Het wordt een mooie zeiltocht over de Grote Belt, van Omø richting Svendborg (27 mijl). We varen eerst naar het westen om Langeland aan de noordzijde te ronden, daarna koers zuid-zuid-west naar de zuidkant van Fünen. Om 11.00 horen we op de marifoon een mayday (noodoproep) van een jacht dat op een ondiepte is gelopen en is lek geraakt, 45 mijl noord van ons. De Deense kustwacht reageert zo te horen heel adequaat: een helicopter en meerdere marinevaartuigen worden ernaartoe gedirigeerd. Ongeveer een uur later horen we het bericht dat de twee opvarenden gered zijn en de noodprocedures niet langer van kracht zijn. Hoe het met het jacht is afgelopen wordt niet vermeld. Via vier lange slagen komen we ’s middags in de Svendborg Sund, een soort fjord of baai met prachtig groene oevers. Dit is een populair vakantiegebied vol met idyllische ankerplekjes en kleine haventjes. We besluiten niet naar de redelijk grote plaats Svendborg te gaan, maar naar Troense, een piepklein haventje dat heel mooi beschut in een baai gelegen is. Svendborg doen we morgen. Om 15.00 meren we af in de nog enig vrije box (anders hadden we aan een mooring boei in de baai kunnen vastmaken, ook leuk). Wandeling gemaakt, waarna Hans zijn rubberboot klaarmaakt. Henk maakt van nog aanwezige voorraden een macaroni maaltijd. Hans en Henk verkennen vervolgens met de rubberboot een eilandje in de buurt, terwijl Rob alvast de site bijwerkt, voor het geval morgen in Svendborg ‘online’ kan worden gegaan!
’s Avonds, bij zonsondergang, zien we opeens een heel sjiek motorschip achter ons langs schuiven, de fjord uit. We herkennen het: het is het jacht van de koninklijke familie, we hebben het zien liggen bij het paleis in Kopenhagen. Met een goed gevoel – als dit gebied goed genoeg is voor de Deense koninklijke familie is het (waarschijnlijk) toch ook goed genoeg voor ons! – gaan we slapen...